O καρκίνος μαστού αφορά σε όλες τις γυναίκες. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι το φύλο και αυξάνει με την ηλικία.
Τα καλά νέα είναι ότι τα τελευταία χρόνια η επιβίωση μετά τους θεραπευτικούς χειρισμούς έχει αυξηθεί.
Μέχρι τώρα η μαστογραφία είναι η μόνη ενδεδειγμένη μέθοδος πληθυσμιακού ελέγχου (ασυμπτωματικών γυναικών).
Η μαστογραφία μπορεί να βρει κακοήθειες πριν γίνουν ψηλαφητές. Αυτό βέβαια εξαρτάται απο την πυκνότητα του μαστού και την ποιότητα της μαστογραφίας.
Η κλινική εξέταση γίνεται συνήθως πριν τη μαστογραφία και καλό είναι να γίνεται κάθε χρόνο μετά την ηλικία των 25.
Το υπερηχογράφημα (U/S) και η μαγνητική τομογραφία (MRI) μαστών είναι συμπληρωματικές εξετάσεις.
Ο έλεγχος με μαστογραφία σε ασυμπτωματικές γυναίκες αρχίζει από την ηλικία των 40 και καλό είναι να γίνεται κάθε χρόνο.
Πολλοί συστήνουν μια μαστογραφία αρχικά στα 35, ώστε να εκτιμηθεί η ποιότητα του μαστού.
Αν υπάρχει ψηλαφητό εύρημα βέβαια, ο έλεγχος είναι άμεσος και ανεξάρτητα του χρόνου της προηγούμενης μαστογραφίας.
Η ψηφιακή φαίνεται να πλεονεκτεί σε προ/περι-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες και σε γυναίκες με «πυκνούς» μαστούς. Επίσης οι εικόνες αποθηκεύονται και μπορεί να ανασυρθούν αργότερα.
Λόγω της ψηφιακής λήψης η εικόνα που παίρνουμε μπορεί με κατάλληλες ρυθμίσεις να είναι καθαρότερη, επίσης μπορούμε στην οθόνη να μεγενθύνουμε μια ύποπτη περιοχή.
Όχι, οι περισσότεροι αφορούν σε καλοήθεις παθήσεις ιδίως σε νεότερες γυναίκες.
Μόνο η λήψη υλικού από την ίδια την βλάβη μπορεί να την ταυτοποιήσει.
Η χειρουργική θεραπεία στον καρκίνο μαστού είναι η ολική μαστεκτομή, δηλαδή η αφαίρεση ολόκληρου του μαστού και η συντηρητική θεραπεία δηλαδή η αφαίρεση του όγκου με καθαρά όρια ή τμήματος του μαστού (ογκεκτομή, τεταρτεκτομή, μερική μαστεκτομή).
Πάντα γίνεται έλεγχος της μασχάλης (φρουρός λεμφαδένας και αναλόγως καθαρισμός ή όχι των υπολοίπων μασχαλιαίων λεμφαδένων).
Έχει αποδειχθεί ότι η επιβίωση δεν επηρεάζεται από το είδος της χειρουργικής θεραπείας, ενώ οι τοπικές υποτροπές δεν διαφέρουν σημαντικά, όταν γίνεται σωστή επιλογή του είδους της χειρουργικής επέμβασης.
Πάντα μετά από συντηρητικό χειρουργείο, μετά από μαστεκτομή σε μεγάλους όγκους >4cm, όταν συμφύεται ο όγκος στο θωρακικό τοίχωμα ή και όταν υπάρχουν διηθημένοι λεμφαδένες.
Όχι, η απόφαση παίρνεται αφού συγκεντρώσουμε όλα τα στοιχεία του όγκου, κυρίως από τον ογκολόγο σε συννενόηση με το/τη χειρουργό και βέβαια σε ενημέρωση και συμφωνία της ασθενούς.
Όχι, ο κίνδυνος αφορά σε όλες τις γυναίκες, αυξάνει με την ηλικία και ειδικά μετά τα 40. Οι περισσότεροι καρκίνοι συμβαίνουν σε γυναίκες μεγαλύτερες των 50 ετών, με μέση ηλικία κατά την διάγνωση τα 62 έτη.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.